مصاحبه : اله‌وردی
آقای غلامرضا اله‌وردی
مدیرعامل شرکت نگین رز سپاهان
- لطفا خودتان را معرفی کنید و توضیحی درباره فعالیتهای شرکت بفرمایید؟
غلامرضا اله‌وردی فارغ التحصیل سال ۶۸ دانشگاه صنعتی اصفهان هستم که حدود ۲۸ سال است در صنعت نساجی فعالیت دارم. من یکی از بنیانگذاران مجتمع نساجی و پوشاک صنعتی میلاد بودم که در زمینه محصولات نساجی صنعتی فعالیت دارد. حدود ۱۸ سال با این مجموعه همکاری داشتم که در آن زمان موفق به اخذ جایزه ملی ” کیفیت اهتمام به سلامتی (EFQM) ” وISO 9001 گردید و همچنین به عنوان صادرکننده نمونه کشور انتخاب شد. سپس شرکت پارس تکسان را تاسیس کردم که در زمینه منسوجات فنی فعالیت می کرد و اکنون مدیرعامل گروه نساجی نگین رز هستم.
هلدینگ رز متشکل از سه شرکت است.۱- شرکت رز پلیمر که اساس آن بر پایه صادرات بنا شده است و ۸۰ درصد محصولات تولیدی خود، شامل پارافین و وازلین بهداشتی را صادر می‌نماید. ۲-شرکت کاوه الیاف است که الیاف پلی‌استر، پلی‌پروپیلن را تولید می‌کند. ۳- گروه صنایع نساجی نگین رز. گروه صنایع نساجی نگین رز متشکل از شرکت رز رنگ (تولیدکننده مستربچ های نساجی، صنایع پلاستیک و صنایع قطعه سازی)، کارخانه رز الیاف (تولیدکننده الیاف پلی پروپیلن در پنج گروه سیمانی، بهداشتی، های تناسیتی، ژئوتکستایل و معمولی)، کارخانه رز موکت (تولیدکننده موکت و کف‌پوش‌های مختلف)، بی بافت رز(تولیدکننده فیلترهای هوا، فیلترهای غبارگیر، عایق صوت و سایر بی بافت‌ها با کاربرد صنعتی) و رز نخ (تولیدکننده نخ‌های چاپی برای پود فرش ماشینی و موکت تافتینگ) است. علاوه بر آن گروه نساجی نگین رز دارای بخش تحقیق و توسعه بسیار قوی متشکل از اساتید برجسته دانشگاه و دانشجویان ممتاز دانشگاه است که کارهای جدیدی را در بخش دیوارپوش، کف‌پوش و منسوجات فنی انجام داده و برخی در حال انجام است.
- آیا نمایشگاه‌های مرتبط با منسوجات فنی تاثیری بر کار شما دارد؟
چهار نمایشگاه Filtech، تکنیکال تکستایل، دموتکس و Intersec از نمایشگاه‌های بسیار مهم مرتبط با حوزه کار ما در بخش منسوجات فنی هستند که برنامه بازدید از این نمایشگاه‌ها همواره از اهمیت بالایی برخوردار است. بازدید از این نمایشگاه‌ها ضمن به روزرسانی اطلاعات در حوزه فناوری‌های جدید باعث شروع فعالیتهای خوب برون مرزی می شود. البته امسال با حضور در نمایشگاه Filtech دستیابی به هدفمان که همان سطح بین المللی است را دنبال می کنیم.
- در زمینه صادرات چه اقداماتی انجام داده اید؟
هدف اصلی شرکت صادرات است و سال گذشته حدود ۶۰ درصد محصولات خود را صادر کردیم. در حال حاضر هم با توجه به شرایط اقتصادی کشور وزنه به نفع صادرات است و برای کالاهایی که قبلاً ما مزیت رقابتی خیلی سختی برای صادرات داشتیم در حال حاضر اوضاع یک مقدار بهتر شده و این فرصت بسیار خوبی برای صنعت کشور خصوصاً صنعت نساجی است.
- در خصوص تولید مستربچ به چه صورت است؟ آیا صادراتی در این زمینه داشته اید؟
مستربچ دو جزء مصرفی دارد گرانول پلیمری که در داخل تولید می‌شود و افزودنی‌ها (مثل رنگ‌دانه) که عمداً وارداتی هستند اما حدود ۵ تا ۱۰ درصد از این رنگ‌دانه یا افزودنی در مستربچ استفاده می‌شود. از آنجایی‌که درصد بیشتری از محصول نهایی را گرانول پلیمری تشکیل می دهد باز هم مزیت رقابتی وجود دارد. یعنی ما رنگ‌دانه و افزودنی را از بازار جهانی تامین کنیم و بعد از ترکیب و فرمولاسیون سپس می توانیم صادر کنیم. در حال حاضر مستربچ تولیدی ما صادر نمی‌شود بخاطر اینکه ۵۰ درصد تولیدمان را در داخل گروه خودمان مصرف میکنیم و ۵۰ درصد مابقی را هم در داخل کشور توزیع میکنیم ولی امیدواریم در این زمینه هم صادارات داشته باشیم.
- ارزیابی شما از شرایط اقتصادی و اوضاع صنعت چیست؟
خام فروشی نفت یکی از مشکلاتی است که با آن مواجه هستیم. اگر به جای خام فروشی نفت از ارزش افزوده‌ای که ایجاد می‌کند استفاده کنیم جهش شدیدی در عرصه صنعت و اشتغال زایی ایجاد می‌نماییم. نفت در پالایشگاه تبدیل به ماده اولیه شده و در مجتمع صنایع شهید تندگویان تبدیل به چیپس پلی استر می‌شود که در نهایت به صنایع الیاف سازی، بخش بی بافت یا رسیندگی تزریق می‌گردد. این آبشار ارزش افزوده مدام در حال اضافه شدن است که فرصت فوق العاده‌ای را برای کشور فراهم می کند و اگر دولت این آبشار ارزش افروده را بجای اینکه در هند و کره جنوبی به گردش در بیاورد به داخل کشور و صنایع هدایت کند میلیون ها شغل ایجاد خواهد شد.
برای اشتغال ۵ الی ۱۰ میلیون شغل شما باید به ۴ ستون تکیه کرد که عبارتند از: منابع طبیعی ، نیروی انسانی ، ماشین‌آلات و دانش فنی. اگر اینها داخل یک زنجیره ارزش افزوده قرار بگیرند به این صورت که مواد اولیه را از معادن استخراج کنیم سپس به صنایع بالا دستی وارد شده و بعد از آن وارد صنایع میان دستی (صنایع نساجی) و سپس صنایع پایین دستی (پوشاک) شوند، ارزش افزوده بسیار زیادی خواهد داشت که قطعا تحقق این میزان اشتغال‌زایی امکان‌پذیر خواهد بود.
در بازدیدی که چند ماه پیش از شهرک صنعتی سمنان داشتم تنها حدود ۱۰ درصد از صنایع فعال بودند و مابقی تعطیل شده بودند، پس نیاز به ساخت سالن جدید نیست. نیاز به نیروی انسانی نیست. نیاز به دانش فنی نیست. فقط کافی است مواد اولیه این کارخانه‌ها تامین شود. عمده مواد اولیه‌ای که اینها استفاده می‌کنند از مسیر پتروشیمی است و این یک حرکت بزرگی در کشور ایجاد خواهد کرد.
ما ۲۰۰ تن سهمیه پلی پروپیلن داریم در حال حاضر هم ۱۰۰۰ تن در خواست از کشور های مختلف برای عقد قرارداد در مورد الیاف پلی پروپیلن هست و ما میتوانیم صادرات داشته باشیم ولی الان از ۲۰۰ تن سهمیه طی چند ماه گذشته فقط توانسته‌ایم حدود ۴۰ تن را بگیریم. با این میزان حتی نیاز داخل هم تامین نشده است، در صورتی که پلی پروپیلن به صورت خام صادر می‌شود. حال اگر طبق زنجیره‌ای که توضیح دادم پلی پروپیلن تبدیل به الیاف بشود، الیاف تبدیل به نخ یا پارچه شود و سپس تبدیل به پوشاک و یا محصولات دیگر شود و این محصول نهایی صادر گردد ببینید چه ارزش افزوده ای ایجاد خواهد شد. با این زنجیره یک دلار خام فروشی تبدیل به ۵ الی ۱۰ دلار خواهد شد و درآمد کشور در بخش صادرات پتروشیمی می‌تواند چندین برابر باشد و این فرصت فوق العاده ای برای صنعت کشور است.
- چشم انداز مجموعه نگین رز برای فعالیتهای آتی خود چیست؟
ما در هر گروه کاری ابتدا ۵ شرکت اول دنیا را پیدا کردیم برای نمونه در بخش فیلتراسیون شرکت های تستوری ایتالیا، TTL آلمان، BWF آلمان، کایزر آلمان، دونالدسون آمریکا را دیدیم. سپس این شرکت ها را با تمام جزئیات اعم از ساختار، نوع مدیریت، منایع انسانی، محصولات، تحلیل بازار و حتی کاتالوگ و وب سایت مورد بررسی دقیق قرار می‌دهیم و سپس فاصله آنها با خودمان را پیدا میکنیم و بعد برنامه ریزی بلند مدتی برای رسیدن به این نقطه انجام می دهیم. در حال حاضر ما سه هدف برای خودمان ترسیم کرده‌ایم.
- با توجه به شرایط اقتصادی سعی مان بر این است که سطح تولیدمان را حفظ کنیم که البته به دلیل نرسیدن مواد اولیه و افزایش حجم نقدینگی در گردش شرایط بسیار مشکل شده است. برای حل این مسئله دو راهکار داریم، اول اینکه مدت فروش را کاهش بدیم مثلا اگر ۵ ماه مدت زمانی بود که کالا از کارخانه خارج می شده تا پول آن دوباره به داخل شرکت برگردد این مدت را باید به ۱ الی ۳ ماه کاهش دهیم و دوم از منابع جدید ارزان قیمت تر استفاده کنیم.
- دوم افزایش اندازه بازار صادرات هم از نظر تعداد کشورها و هم از نظر تعداد محصولات است.
- سوم تمرکز در بخش تحقیق و توسعه و بهره‌برداری سریع تر از محصولات است.
- کلام پایانی
بخش مهمی که متاسفانه در کشور ما مغفول مانده دانش ماشین سازی است. من در نمایشگاه ITM ترکیه امسال شرکت کردم و در آنجا شاهد پیشرفت چشم‌گیر ترکیه در ماشین سازی بودم ، شاید علت اینکه ما در ماشین سازی پیشرفت لازم را نکرده‌ایم این باشد که نگاه ما نگاه عمیقی نبوده است. من چند سال پیش درگیر پروژه هایتکی با گروهی از دانشجویان نخبه دانشگاه صنعتی شریف (سازنده دستگاه لاپراسکوپی از راه دور) بودم، ما با این ها وارد پروژه ساخت یک آزمایشگاه بسیار مجهز شدیم که در آنجا درگیر ساخت ماشین با ماژول های مختلف بودیم اما آنها فقط در حین کار متوجه شدند که مقوله ساخت با مونتاژ بسیار متفاوت است. ساخت یک کار تیمی است باید مهندس نساجی، مهندس مکانیک ساخت و تولید، مهندس برق، مهندس مواد و متالوژی و شاید هم یک پزشک دور یک میز بنشینند و قسمت‌های مختلف اعم از دانش فنی، طراحی پایه، جزئیات طراحی، تبدیل به نقشه و مهندسی کنترل بر ساخت را با همفکری و تعامل انجام دهند تا یک ماشین ساخته شود و این تصور که به تنهایی یا دو سه نفری می توان یک مسئله صنعتی را حل کرد اشتباه است. کشور ما نیازمند فرهنگ کار گروهی است و باید بستری تعریف و فراهم شود که مثل گذشته همه نگویند دانش مان را پیش خودمون نگه داریم تا کسی استفاده نکند.
در دنیای امروز آنقدر علم پیشرفت کرده که داشتن یک قسمت کوچک از آن اصلاً مزیتی ندارد و حتما باید شما داخل این ساختار باشید تا به یک محصول برسید. به هر ترتیب اگر ماشین سازی در داخل کشور تقویت شود می تواند موتور محرکه بسیار توانمندی برای توسعه صنعت نساجی کشور باشد.